- obie stopy oparte o podłogę,
- przedramiona oparte o stół,
- plecy wyprostowane,
- tułów oddalony od ławki tak, by dziecko miało swobodę ruchów rąk,
- sąsiad w ławce siedzi po prawej stronie,
- światło padające na zeszyt powinno być z przodu lub z prawej strony,
- optymalne miejsce dla ucznia to środkowy rząd.
- zeszyt w pewnej odległości od ciała i dolnego brzegu ławki,
- ukośne nachylenie zeszytu w prawą stronę – lewy górny róg skierowany ku górze, prawy górny ku dołowi,
- zeszyt powinien leżeć nieco na lewo od osi ciała.
- chwyt powinien być poprawny – trzema palcami lewej ręki (kciuk i lekko zgięty palec i wskazujący trzymają pióro, a środkowy podpiera),
- ręka trzymająca pióro powinna znajdować się ok. 2 cm od powierzchni zeszytu,
- w pierwszych miesiącach nauki pisania wskazane jest pisanie ołówkiem, a następnie piórem lub dobrym długopisem (można użyć plastykowej nakładki lub „trójkątnego” ołówka).
- dłoń wraz z nadgarstkiem stanowi przedłużenie ramienia,
- brzeg dłoni, nadgarstka i ramię powinny być cały czas oparte o stół i zeszyt,
- koniec pióra skierowany ku lewemu przedramieniu w połowie odległości między ramieniem a łokciem,
- przedramię ręki piszącej prostopadłe do liniatury zeszytu,
- dłoń i palce trzymające pióro powinny być poniżej liniatury zeszytu tak, by nie zasłaniać pisanego tekstu.
Organizacja ruchów pisania:
- prawidłowe zapisywanie liter zgodnie z obowiązującym wzorcem z uwzględnieniem kolejności i kierunku ruchów,
- płynne przesuwanie ręki od lewej strony do prawej (progresja duża),
- opanowanie ruchów progresji małej (pisanie bez odrywania ręki),
- przesuwanie ręki z końca jednej linijki do początku drugiej (ruch zwrotny dłoni i przedramienia bez odrywania łokcia),
- przesuwanie ręki piszącej od lewej do prawej strony bez przekroczenia osi ciała.
Kontrola i regulowanie napięcia mięśniowego:
Napięcie mięśniowe całej ręki powinno być świadomie regulowane i kontrolowane. U osób mających problem z jego kontrolą może pojawić się zbyt silne lub zbyt słabe napięcie. Małe napięcie powoduje słaby nacisk na pióro. Pismo jest mało czytelne, ślad ołówka mało widoczny, linie niepewne, drżące i cienkie.
Natomiast nadmierne napięcie powoduje przybranie nieprawidłowej postawy ciała (zgarbienie), synkinezje (współruchy), unoszenie łokcia i nadgarstka, ograniczenie ruchów, skurcz pisarski. Kurczowe trzymanie narzędzia piszącego i zbyt silny nacisk powoduje powstawanie kleksów, łamanie grafitu, czy stalówki.
W celu uniknięcia powyższych problemów należy zadbać, by dziecko:
- potrafiło uświadomić sobie i odczuć własne napięcie mięśniowe,
- świadomie kontrolowało i regulowało napięcie mięśniowe (napięcie i rozluźnienie),
- ograniczało napięcie mięśni niebiorących udziału w określonej czynności ruchowej.
- usprawnianie piszącej ręki,
- współdziałanie ręki wspomagającej (trzymanie i przesuwanie zeszytu lub kartki).
W pracy z dzieckiem należy uwzględnić ćwiczenia usprawniające współdziałanie oka i ręki:
- usprawniać przez ćwiczenia rozwijające koordynację wzrokowo-ruchową współdziałanie ruchów ręki piszącej z funkcjami wzrokowymi,
- rozwijać współdziałanie ręki i oka po tej samej stronie,
- umożliwić stałe śledzenie wzrokiem czynności pisania.
W pracy z dzieckiem powinny się przewijać różnorodne formy zajęć i ćwiczeń, które usprawniają precyzję, szybkość i koordynację ruchową rąk oraz grafomotorykę.